Sohbetzade Bir Akşam

Hayat, çoğu zaman telaşlarla dolu bir koşuşturma gibi gelir insana. Ama bazı anlar vardır ki, zaman yavaşlar, kelimeler anlam kazanır, sessizlik bile bir melodiyi andırır. İşte o anlardan biri, sohbetzade bir akşamda saklıdır.

O akşam, eski bir dostun evinde toplandık. Masada çaylar tazeydi, simit sıcak, yüzlerde ise yılların getirdiği samimi tebessümler… Herkes bir köşeye yerleşmiş, kendi hikâyesini anlatmaya başlamıştı. Kimisi çocukluğundan bahsediyor, kimisi iş hayatının komik detaylarını paylaşıyordu. Ama her söz, her cümle, sanki kalpten kalbe giden bir köprüye dönüşüyordu.

İşte tam da bu yüzden o geceye “sohbet zade” dedik. Çünkü o akşamı değerli kılan ne yemekti, ne mekân… O akşamı eşsiz yapan, sohbetin ta kendisiydi. “Zade” kelimesi, bir soyun, bir özün temsilcisidir ya hani; biz de o gece, sohbetin evlatları gibi hissettik kendimizi. Samimiyetle, içtenlikle kurulan her cümlede biraz daha yakınlaştık birbirimize. Her kahkaha, aramızdaki bağı güçlendirdi.

Artık ne zaman bir araya gelsek, “hadi yine bir sohbetzade akşam yapalım” diyoruz. Çünkü biliyoruz ki, insanı en çok iyileştiren şey, güzel bir muhabbetin tam ortasında kendini bulmaktır.