Keyfime Sohbet Sessizliğin İçindeki Huzur

Günlük hayatın karmaşasında çoğu zaman kendimizi unutuyoruz. Koşturmacalar, sorumluluklar, sürekli bir yerlere yetişme çabası… Derken günler birbirini kovalıyor ve biz, ne zaman durup nefes aldığımızı bile fark edemiyoruz.

Keyfime Bazen sessizlik en güzel müzik olur insana. Bir köşeye çekilip sadece düşünmek, geçmişi ve geleceği tartmadan bugünün tadını çıkarmak… Böyle anlarda bir fincan çay alırım elime, belki de kahve. Yanımda ne kalabalık bir masa ne de yüksek sesli bir ortam vardır. Sadece ben ve iç sesim. En gerçek, en derin sohbet o zaman başlar zaten; insanın kendisiyle yaptığı…

Kimi zaman dış dünyadan kopmak, telefonları kapatmak, planları iptal etmek gerekir. Sadece kendi keyfime göre yaşamak istediğim bir günü kendimden esirgemem. Çünkü biliyorum ki bu küçük molalar, hayata yeniden karışmak için gereken gücü verir bana.

Sohbetin, kahkahaların, kalabalıkların elbette yeri ayrı. Ama bazen en çok da sessizlikte saklıdır huzur. Kimsenin sesine ihtiyaç duymadan, sadece iç dünyamla kurduğum bağda bulurum gerçek huzuru. O yüzden böyle anlara kıymet veririm. Çünkü bilirim ki insan en çok, kendi keyfine göre yaşadığı zamanlarda gerçekten yaşar.