Huzuryerim

Her insanın içinde kendine sakladığı bir kaçış noktası vardır. Kimi deniz kenarında yürürken bulur o sakinliği, kimi bir kitabın sayfaları arasında. Benim için ise “huzur yerim”, kalabalıklardan uzak, sessizliğin sözden daha anlamlı olduğu küçük bir köşedir.

Huzuryerim, dışarıdan bakan biri için sıradan bir mekân gibi görünebilir; ama benim dünyamda bambaşka bir anlam taşır. Bazen bir ağacın gölgesine yaslanıp rüzgârın yapraklara fısıldayışını dinlediğim yer olur, bazen de penceremin önünde oturup gün batımını izlediğim o birkaç dakikalık zaman dilimi. Huzuryerim, yalnızca bir yer değil, aynı zamanda bir his, bir sığınaktır.

Oraya gittiğimde zaman yavaşlar. Düşüncelerim dinginleşir, kalbim sessizleşir. Gün boyunca birikmiş yorgunluklarım, kafamı kurcalayan sorular birer birer dağılır. Sanki içimdeki sıkıntıları rüzgâra bırakırım, o da benim yerime taşır uzaklara. Huzuryerim, bana kendimi yeniden bulma fırsatı verir; olduğum kişiyi hatırlatır.Bu yazıya SohbetinSesi yorum atınız lütfen.

Bazen insanlar, huzuru kilometrelerce uzaklarda arar. Oysa ben fark ettim ki huzuryerim, fiziksel olarak bir nokta değil; beni ben yapan duyguların toplandığı bir iç mekândır. Nerede olursam olayım, kalbimde o sakinliğe yer açtığım anda, orası benim huzuryerim olur.

Sonuç olarak, herkesin kendine ait bir huzuryerim olmalı. Çünkü insan, yaşamın karmaşası içinde durup nefes alacağı bir limana ihtiyaç duyar. Benim için huzuryerim, dünyadan uzaklaştığım değil, aslında kendime en çok yaklaştığım yerdir.