Baksohbetin Sıcaklığı
Hayatın koşturmacası içinde bazen bir durup nefes almak, bir fincan çay eşliğinde dostlarla içten bir sohbete dalmak, insanın ruhunu besleyen en kıymetli anlardan biridir. Hele bu sohbet, samimi bir ortamda, neşeyle yapılan bir baksohbet ise, tadı damağımızda kalan o anlar unutulmaz olur.

Bak sohbet, basit bir çay sohbetinden çok daha fazlasıdır. Bazen çocukluk anılarının güldürdüğü, bazen dertlerin hafiflediği, bazen de hayatın anlamını sorgulatan derin cümlelerin kurulduğu anlardır. İçinde “bak” ve “sohbet” kelimelerini taşıyan bu güzel kavram, aslında “bakarak konuşmak”, yani gerçekten dinlemek ve anlamakla ilgilidir. Karşındakinin gözlerine bakarak kurulan cümleler, daha samimi, daha içtendir.

Benim için en güzel baksohbetler, dedemle akşamüstü balkonda yaptıklarımızdı. Elinde çayı, gözlerinde yılların bilgeliği… Hayata dair anlattığı her şey bir ders gibiydi. Ben sadece onu dinlerdim ama o, sadece anlatmakla kalmaz, bakışlarıyla da beni dinlerdi. İşte gerçek baksohbet böyle olurdu: karşılıklı bir anlayış, bir bağ kurma anı.

Bugün teknoloji çağında herkes birbiriyle yazışıyor ama kimse gerçekten sohbete zaman ayırmıyor. Baksohbeti unuttuk; göz göze gelmeyi, dinlemeyi, paylaşmayı unuttuk.

Belki de yeniden başlamalıyız bu kültüre. Telefonları bir kenara bırakıp, karşımızdakinin gözlerine bakarak konuşmalıyız. Çünkü gerçek dostluklar, gerçek bağlar, ancak baksohbetin sıcaklığında yeşerir.